"Wat een verhaal! Ik heb allemaal vragen, maar misschien kan je dit verhaal ergens verwerken in je podcast. Het leent zich er in ieder geval uitstekend voor."
Dat mailde Folkert Coehoorn van Dag en Nacht Media me. Maar als podcaster ben ik nog een wannabe voorlopig, dus ik beantwoord de vragen nog even schriftelijk.
Folkert en ik hadden het over 038 Digital, het driemaandelijkse marketingevent in Zwolle dat ik op 31 mei ein-de-lijk weer een keer had mogen presenteren. Folkert was spreker op dat event. Hij vertelde onder andere over het maken van de podcast Under the radar, above yourself voor het Korps Commandotroepen. Die podcast werd, vertelde Folkert, gepresenteerd door Dennis Gaens.
Die naam riep herinneringen op. Dus mailde ik Folkert:
Ik ken Dennis van vroeger en bewonder hem enorm. Toevallig is hij degene die mij als schrijver ‘ontdekt’ heeft: hij was de eerste redacteur die een verhaal van mij opnam in een tijdschrift. En de avond dat ik dat verhaal kwam voorlezen in Nijmegen was de enige keer in mijn leven dat er tijdens een optreden van mij een vechtpartij uitbrak. En toen had ik al een paar jaar punkrock-optredens in kraakpanden achter de rug 😊.
Een mail die, begrijpelijk, meer vragen opriep dan beantwoordde. Hier dus het hele verhaal.
Literair debuut
In het begin van de jaren 2000 ergens stopte ik met mijn werk als IT-consultant om het als schrijver en dichter te proberen. Ik begon dus werk naar literaire tijdschriften te sturen, want dat was de tijd dat de literati elkaar weliswaar al de schedel insloegen op Facebook, maar dat 'publiceren' nog echt iets was wat je op papier deed.
De meeste verhalen en gedichten kwamen, zoals dat hoort in schrijversautobiografieën, retour. Maar er kwam een mail uit Nijmegen: Dennis Gaens, hoofdredacteur van literair tijdschrift Op Ruwe Planken, had besloten mijn verhaal On The Road te plaatsen.
Ik maakte als 27-jarige mijn literair debuut.
Maar dat was nog niet alles. Dennis nodigde me ook uit om het verhaal (zo'n 3000 woorden) op het podium voor te komen lezen op de lanceringsavond van het tijdschrift.
De avond met de vechtpartij.
Geduw, getrek, geschreeuw
Ik stond er op het podium te ver vandaan om te weten wat er precies gebeurde, maar de versie die ik later hoorde was zo:
De zaal (eigendom van de Radboud Universiteit) was die avond dubbel geboekt. Voorin was de afscheidsborrel van een medewerker bezig en waren ze al vanaf het begin van de middag flink aan de drank. Achterin begonnen wij net met onze tijdschriftpresentatie. De fotograaf die onze optredens vastlegde, stapte af en toe een paar meter naar achteren om een totaalshot te maken en kwam zo regelmatig in het vaarwater van de borrelaars, die steeds lastiger werden.
'Maak je ook een foto van ons?'
'Mogen we eens naar je foto's kijken?'
Terwijl ik op het podium mijn verhaal stond voor te lezen - niet mijn eerste optreden, maar niet vrij van zenuwen (het hielp daarbij niet dat sommige borrelaars begonnen te roepen dat ik mijn bek moest houden en op moest rotten) - schijnt iemand een greep naar de camera gedaan te hebben. Dat werd de fotograaf te gortig. Geduw, getrek, geschreeuw.
Allemaal weinig literair, maar wel heel rock 'n' roll.
Tijdens het volgende optreden (een mini-college over de beat poets), liep het verder uit de hand. Al wist iemand de gemoederen uiteindelijk tot bedaren te brengen.
Toen was het natuurlijk allemaal vrij onaangenaam. Maar nu is het gewoon een goed verhaal. En het is echt leuk om iemand die zo direct en onvergetelijk verbonden is aan mijn literair debuut via via weer tegen te komen. Al is er van die literaire carrière van mij uiteindelijk niet veel terechtgekomen.
Maar dat is weer een ander verhaal.
Nu komt de briljante, glasheldere boodschap over B2B contentmarketing
Jij hebt dit stuk tot hier gelezen. Dit verhaal dat, zeker voor een marketingblog, kant noch wal raakt heeft je interesse gepakt. Dat zegt iets. Iets heel dieps. Over het leven. Een inspirerende les, die uiteraard ook toe te passen is op je werk als B2B contentmarketeer.
Alleen, wat die les dan precies zou moeten zijn wil me even niet te binnen schieten.
En misschien is dat niet erg, want zoals Folkert ook zei op het podium: "Het verhaal is altijd leidend."
Toch ga ik een poging wagen.
Verhalen, relaties, emotie
De boodschap zou kunnen zijn dat mensen nu eenmaal natuurlijk reageren op verhalen. En dat je, om ze aan te spreken, dus een verhalenverteller moet worden. Of, dat er - ook in jouw bedrijf - altijd goede verhalen te vinden zijn. Als je er maar naar wilt zoeken.
Het kan ook zijn dat contentmarketing (in de IT), sales en eigenlijk alles in zaken doen draaien om relaties. En omdat Folkert, Dennis en ik nu een verhaal delen geeft dat verhaal ons ook een relatie die zorgt dat we in de toekomst sneller zaken met elkaar zouden doen.
Het zou ook kunnen zijn dat, want dat merk ik nu, het maken van content stukken leuker is als je met echte verhalen bezig bent. Verhalen waar emotie in zit. Waar je zelf ook iets bij voelt. Want het gevoel dat jij hebt bij het maken van content schijnt door in de content zelf. En mensen pikken dat op.
Of zoiets.
Volgende keer doen we gewoon weer '10 tips voor LinkedIn-updates die scoren' ok?
