'De tragiek van de wereld is dat slimme mensen vol twijfel zijn, terwijl de domme lui barsten van het zelfvertrouwen.'
Het is mijn vrije vertaling van een beroemde quote van Charles Bukowski. En het is waar. Kijk maar op het internet. Het barst van mensen en bedrijven online die duidelijk geen idee hebben hoe een stuk waardevolle informatie eruitziet. Toch kalken ze dagelijks het web vol.
En er zijn bedrijven die vol met goede verhalen zitten, maar te bescheiden zijn om ze te vertellen.
Leuk, ambitieus en veeeeeel te bescheiden
Ik zag dag gisteravond weer, toen ik een blogworkshop gaf aan de mensen van een leuk, ambitieus IT-bedrijf.
Tussen de oefeningen door beantwoord ik tijdens zo'n workshop allerlei vragen en praat ik met de groep over de dagelijkse praktijk van bloggen en contentmarketing. Tijdens die gesprekken kwam een vraagstuk langs wat ik vaker tegenkom als ik specialisten aan het bloggen wil krijgen:
'Wie ben ik eigenlijk, dat ik in een blog andere mensen ga lastigvallen met mijn mening of ze ga vertellen hoe het moet?'
Pardonnez-moi?
Even voor jouw referentiekader: IT'ers zijn dus de mensen die zorgen dat iedereen bij een zorgorganisatie met 4000 medewerkers zonder problemen kan thuiswerken en 24 uur per dag, geheel beveiligd, op zijn mobiel patiëntdossiers kan inzien.
Dit zijn de mensen die, als er een collega trouwt, 'voor de gein' even een app bouwen waarin iedereen foto's van het feest kan delen.
Dit zijn de mensen die netwerken bouwen die zorgen dat jij kunt gamen met iemand in Finland.
Dit zijn de mensen die in een maand een webwinkel op maat bouwen.
Dit zijn de mensen die de dingen snappen die iedereen iedere dag gebruikt, maar die verder niemand snapt. In feite dus de mensen die met hun magic onze wereld vormgeven, bouwen en aan de praat houden.
En die zijn bang om hun expertise te laten zien...
Mijn verstand staat daar bij stil. Want als er iemand de autoriteit heeft om te praten over specialistische dingen, dan zijn het toch wel de mensen die door hun klanten betaald worden om werk te doen dat niemand anders kan. De experts.
Imposter syndrome
'Hoe meer je ergens van weet, hoe meer je weet hoe ontzettend veel er is wat je niet weet.'
Zo vatte een cursist het gisteren samen. En dat is dus precies wat imposter syndrome is: je bent goed in wat je doet omdat je altijd aan het leren bent. Altijd ben je nieuwe kennis aan het opdoen en jezelf aan het verbeteren. En je bent dus continu kritisch op jezelf. Je vindt nooit dat je klaar bent om naar buiten te treden met wat je allemaal wel weet.
Dit imposter syndrome kan onder slimme, bescheiden mensen zulke grote vormen aannemen dat het hele bedrijf overneemt. Er zijn daardoor IT-bedrijven die helemaal niet met hun expertise 'te koop willen lopen'. Want dat vinden ze 'brallerig' of 'opschepperig'. Dat is doodzonde.
Want juist dit zijn de bedrijven waar ongelooflijk veel nuttige, interessante kennis zit. En dus een enorme bak potentieel epic content. Dit zijn dus juist de bedrijven die meer zouden bloggen. Bedrijven met persoonlijkheid die, zonder marketing-bla, vanuit expertise en ervaring een goed verhaal kunnen vertellen over de waarde van IT.
Bedrijven die eens wat minder bescheiden zouden moeten zijn. Omdat het internet op hun visie zit te wachten.
Alsof je op een borrel staat te praten
Gisteren, tijdens mijn workshop, loste ik het zo op:
'Als je op een zakelijke borrel staat, met een biertje in je hand, dan vertel je die verhalen toch ook? Dan heb je toch ook een mening over dingen? Ontwikkelingen die je interessant vindt? Dan beantwoord je toch ook vragen? Dan ben je een stuk minder bescheiden. Nou, zo moet je ook bloggen.'
Daar konden ze gelukkig wel wat mee.
En ze blogden.
En er was pizza.
